Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Ώρα δειλινού,

του φθινοπώρου τα νέφη στίβουν το φουστάνι να στεγνώσει τ΄ ουρανού


























και στου απόβροχου τη σχόλη
βγαίνουν για σεργιάνι οι σαλίγκαροι όλοι
κάτω απ΄ το ξεθωριασμένο παρασόλι
του ήλιου.














Τώρα, η λάμια η γη

λιάζει τα βρεγμένα της τα χράμια
 
με των κάμπων τα πλουμίδια






















κι από τα χορτάρια

κι από τα ψηλά γρασίδια

οι σταλαγματιές γλιστρούνε – χάντρες και μαργαριτάρια

από ουράνια δαχτυλίδια.




















Τις μαζεύουν οι νεράιδες οι ανυφάντρες

μες στα υπόγεια τους σεράγια και στ΄ ανήλια

πολυελαίους και αργυρά καντήλια

σε πλεμάτια κρυσταλλένιες μπάλες,
























μάγισσα γριά κι η αράχνη τις κρεμάει μες στις κουφάλες.

















Και λογής λογής

ένα ένα όλα τα ζούδια

ξεφαντώνουν απ΄τη γης

κι από μέσα από τα φλούδια

















κι ένας μέρμηγκας σκαλώνει σ΄ ένα αγκάθι φουντωτό 

ν΄ αγναντέψει όλο τον κόσμο από τέτοιο λιακωτό.

















Να, το αυλάκι κάνει χάζι

το άχυρο – σχεδία που αράζει

και το δρασκελούν βαθράκοι.




























Κόσμοι ολόκληροι ζωύφια

ταξιδεύουν με πιρόγες τα κελύφια.

















Κρύα ανατριχίλα στα νερά.

























Σαν πεταλουδιώνε σμάρι
τώρα ο σίφουνας θα πάρει

απ΄ τα δέντρα όλα τα φύλλα τα ξερά.

















Στα καλάμια τη φλογέρα του φυσάει


κι όπως πάει, πάει, πάει


























ο άνεμος τσοπάνος σαλαγάει

σ΄ άλλα πια λημέρια

σ΄ άλλο τώρα χειμαδιό τα καλοκαίρια.











ΜΕΛΛΙΣΑΝΘΗ


Δεν υπάρχουν σχόλια: